Vrksasana to chyba najbardziej eksploatowana  w kulturze wizualnej asana jogi- obecna wszędzie poczynając od opakowań herbaty poprzez etykiety żelu pod prysznic, na reklamach baterii wannowych i samochodów kończąc. Vrksasana oznacza w sanskrycie drzewo-symbol stabilności, trwania na przekór zmiennym, często nieprzyjaznym warunkom.  Dla mnie asana ta symbolizuje nie tylko równowagę psychiczną, ale także nieugiętość i wierność swoim przekonaniom wobec zmieniających się oczekiwań świata zewnętrznego, pozostawanie czystym i spokojnym pomimo zawirowań jakie niesie życie.  Drzewo jest także symbolem symbolem witalności i odradzającego się życia, wyrwania się z kręgu życia przeszłością i rozpamiętywania złych doświadczeń,  pozbywania się bagażu starych przyzwyczajeń i wychodzenia z toksycznych relacji.  Na wzór drzewa pozbywającego się uschniętych liści by dać miejsce tym nowym powinniśmy nauczyć się wybaczać sobie i innym, wyciągać lekcji z niepowodzeń i budować na nich lepszego siebie.

Asana ma również swoją symbolikę na płaszczyźnie fizycznej:  nasze nogi powinny stanowić solidną i niewzruszoną podstawę podobną do pnia,  góra tułowia ma sięgać jak najwyżej w górę na podobieństwo strzelistych wierzchołków, natomiast barki mają być rozluźnione jak gałęzie drzew.

• Wykonanie asany zaczynamy od tadasana samastiti. Dobrze jest na chwilę zamknąć oczy i wyczuć jak rozkłada się ciężar ciała na naszych stopach.
• Następnie przenieś ciężar ciała na nogę podporową (załóżmy, że będzie to lewa noga) i mocno napręż jej mięśnie.
• Pomagając sobie rękami oprzyj podeszwową stronę prawej stopy jak najwyżej po wewnętrznej stronie uda nogi stojącej na macie.  Palce stopy powinny być skierowane w dół. Umieszczenie stopy powyżej kolana oraz mocne dociśnięcie jej do uda zapobiega jej ześlizgiwaniu się w dół.
• Teraz spokojnie połóż dłonie na biodrach, utkwij wzrok w jednym punkcie przed sobą i  przez chwilę jeszcze obserwuj czy ciężar ciała rozkłada się równomiernie na całej lewej stopie. Zazwyczaj mamy tendencję do mocniejszego obciążania zewnętrznej krawędzi stopy, co powoduje oderwanie się palucha i jego nasady od maty, zmniejszenie powierzchni podparcia i utratę równowagi.
• Zwróć także uwagę, by miednica była w położeniu neutralnym, a jej środek (okolice krocza) znajdował się dokładnie nad lewą stopą. Gdy już uda Ci się utrzymać stabilną pozycję możesz popracować nad detalami- cofnij do tyłu prawe kolano mocniej otwierając biodra.

Warianty i modyfikacje:

• Wariant najłatwiejszy: Złóż ręce w namaste i pozostań w pozycji min 5 spokojnych, głębokich oddechów
• Ręce uniesione w górę, łokcie wyprostowane, dłonie złączone.
• Jeśli nie potrafisz wyprostować łokci bez napinania barków, unoszenia ich w górę w stronę uszu, lepiej pozostawić ramiona rozłożone na szerokość barków i wydłużać szyję, obniżając barki i sięgając czubkiem głowy w górę.
• Ramiona uniesione prostopadle do tułowia i zgięte w łokciach pod kątem prostym (otwarcie klatki piersiowej)

Modyfikacja dla osób mających problemy z utrzymaniem równowagi: asanę można wykonać przy ścianie. Stań lewym bokiem ok 20-30 cm od ściany. Unieś w górę lewe ramię i oprzyj o ścianę grzbietową stronę dłoni pomagając sobie utrzymać równowagę i zgodnie z wskazówkami powyżej wejdź w pozycję. Gdy już uda Ci się ustabilizować się w vrksasanie delikatnie odsuń dłoń od ściany.

Modyfikacja dla osób, które nie potrafią utrzymać stopy na wewnętrznej stronie uda i zapobiegać jej zsuwaniu się: można spróbować umieścić pomiędzy stopą a udem złożoną kilkukrotnie matę.

Przeciwwskazania:

• bóle głowy
• zaburzenia błędnika
• bezsenność
• niskie ciśnienie tętnicze
• nadciśnienie (nie należy unosić ramion ponad głowę)

Korzyści:

• poprawa równowagi
• uspokojenie umysłu
• wzmocnienie kostek, łydek, ud i pośladków
• wzmocnienie mięśni posturalnych stabilizujących kręgosłup (które muszą pracować, umożliwiając nam utrzymanie równowagi)
• rozciąganie krocza w wewnętrznej strony ud
• zmniejszenie płaskostopia
• odciążenie nerwu kulszowego